DEZE SITE IS NET ALS HET RESTAURATIE OBJECT, ER WORDT VOORTDUREND AAN GESLEUTELD...........

Renault Dauphine

Aantal cilinders: 4
Cilinderinhoud in cm³: 845
Vermogen in pk bij toeren/minuut: 30/4200 tot 49/5600
Topsnelheid in km/uur: 115-145
Carrosserie/Chassis: zelfdragend
Uitvoering: sedan
Productiejaren: 1956-1968
Productie-aantallen: 2.120.220

Indicatie prijzen
Prijs in matige staat: f 1.200
Prijs in redelijke staat: f 4.000
Prijs in goede staat: f 6.500

Renault Dauphine, Dauphine Gordini & 1093
1956-1968

 

Technisch was de Dauphine op de 4CV gebaseerd, maar de carrosserie was geheel nieuw geconstrueerd. Het was een ruime vier persoons wagen met een grote kofferruimte boven de vooras. De Dauphine bleek bijzonder geschikt voor de racerij. De fabriek bouwde 2.500 exemplaren van de Dauphine 1093 voor dit doel en Amedée Gordini moet er beduidend meer voor zijn rekening genomen hebben. Die sportieve versies doen nu het dubbele of meer in prijs. Let bij originele exemplaren op roestvorming.

 

Dauphine bij aankomst

Zo arriveerde mijn Dauphine, een welbewust restauratie opject.

    En zo is zij geworden na een periode van     

ruim 5 jaar werken in de vrije tijd.

Dauphine 1959 Wit

Het is een Dauphine type R 1090 met een Ferlec koppeling, uit 1960
De vorige eigenaar was al bezig geweest te restaureren, doch door tijdgebrek gestopt.
En het autotje was "hard" nouja..... hier en daar zat toch nog wel wat laswerk.....
Helaas had men geen primer gebruikt over het plaatwerk heen, alleen grondlak, die kon er dus weer
af, de roest kwam er alweer doorheen.

Tja en daar staat ze dan, een gesloopte Dauphine, met dozen vol onderdelen, hier en daar een stikkertje met wat waar bij hoort. Gelukkig had ik bij de koop wel een onderdelen boek bedongen hier hoopte ik het mee te redden. Later op een beurs in Utrecht nog een Engelstalig werkplaats handboek op de kop getikt. Dat is toch wel een stukje beter te begrijpen dan Frans (voor mij dus).

Om te beginnen heb ik Dauphine weer bijna helemaal gesloopt, en ben ik, nadat ik twee verrijdbare beunen gemaakt had, waarmee de auto zo'n 60 cm van de vloer kwam, begonnen met het restaureren van de Carrosserie als eerste werd de bodem onderhanden genomen.

Kofferklep half geschuurd Weer een heel spatbord.
De kofferbak deksel, reeds gedeeltelijk ontroest. Van twee slechte spatborden werd een goede gemaakt.

Hierna is de binnenkant aan de beurt, eerst een laag zinkverf, dan lak.

De binnenkant van de portieren werden door mij zelf gespoten, hierna begon ik met het strak maken van de buitenzijde, het is maar goed dat ik niet echt wist waar ik aan begon, dan had ik me wel vier keer achter de oren gekrabd of ik het wel zou doen. En toch achteraf heb ik nog steeds geen spijt dat ik het heb gedaan het resultaat is, na twee keer spuiten dan ook prachtig. Het was niet de bedoeling om hem twee keer te spuiten, maar na de eertse keer zat er wat stof in de lak (alle waar is naar zijn geld) en (mijn grootste ergenis) het dak was niet strak!
Het dak dus strak gemaakt, de hele auto weer geschuurd en dan .....weer naar de spuiter.

Daniel en Alexander wilden graag even weten hoe het rijdt in een Renault Dauphine, helaas voor hen het transport ging per ambulance.

Na het spuiten kon ik eindelijk beginnen met het opbouwen van Dauphine, dit was dan ook een pracht moment. Hoewel ik tijdens het opbouwen best wel eens gemopperd heb, vooral bij het installeren van de elektrische bedrading. Ga er maar aanstaan een bos touw en een paar schema's die niet helemaal klopten...maar eind goed al goed het is gelukt. De stof voor de stoelen was vergaan, eerst heb ik nog getracht de originele stof weer te bemachtigen en dat kon wel lukken in Frankrijk bij Enpi, maar die stof die was zo duur......Een ander zou zeggen" Maar dan heb je wel de originele stof" Tja da's waar, echter Dauphine was toch niet meer geheel origineel. Zo bleek tijdens de restauratie dat zij ooit eens een ongelukje heeft gehad waarbij de front is vervangen door een front van een '61 er. Ik kon dus kiezen, de twee sparingen voor richtingaanwijzers er uit zagen en de plaat strak maken of laten zitten en twee richting aanwijzer lichtjes plaatsen. Niet origineel, wel zo veilig. Maar even terug naar de stof, op een goed moment een mooie donkerblauwe meubelstof gekocht en het meubilair daarmee bekleedt. Hierna was het hemeltje aan de beurt, weer op zoek naar stof, liefst origineel, nou mooi niet te vinden. Hier dus maar een "algemeen" hemeltje in gemaakt, staat evengoed best wel mooi. In augustus 2000 was het eindelijk zover, Dauphine kon voor de APK, ik had er immers een kenteken bij. Gelukkig geen probleem gevonden en met een compliment van de keurmeester kon zij haar tweede leven beginnen.



This The Renault Ring site is owned by Gerard Esselink
[
Next| Skip| Next 5| Prev| Random]
Want to join the ring? Click
here To get info.

 

 

 

Renault 4 Club Nederland

Vrienden van de Estafette

De Renault-Saviem site

Andere Dauphine site's

http://www.feelgoodcars.com/

http://www.geocities.com/MotorCity/1845/

http://www.bootscooters.com/Renault.html

http://www.la-renault-dauphine.com/

 

 


Bezoek ook eens de

Logo Gelderland Page

stuur mij post

Laatste update 24-02-04 21:30:00
©Gerard Esselink