Riemels un Vertelln
|
Riemels un Vertelln |
|
Wat schass maaken? Büss in´t Utland un hess Saaken to vertelln
und heurn. Un wiss de Lü jo nich verprelln. Wo heet de Stadt?
Groningen. Oh Mann in de Tünn, dor mutts jo Hollands snacken. Wo güng
dat noch? Harr ik doch beter Sproken leert. Dor - twee junge Lü
snackt reinweg platt. Klingt ´n beten na Ostfreesland. Ober denn doch
anners. Ik wunner mi un snack se an. Na, vertelln se mi, weets Du nich,
dat in Groningen Groningersch snackt ward? Un in Drente Drentsch? Na - dor
weur ik ´n Slag kleuger un wi setten uns tohoop, snackten Platt bi ´n
Kop The un denn weur jeden vun uns klor: Plattdüütsch is ´n
Weltsprook. Un wat för een! Heurt nich ann Slagboom op. Un wenn wi
dor recht över sinnert, denn kann Plattdüütsch ok mennich
Slagbeum in de Köppen dalrieten.
Wokeen weer Jan Wäner? He weer ´n Dichtersmann ut Rheiderland. In´t börgerliche Leven heet he Johannes Willms, un Jan Wäner (J.W.) weer sien Dichternam. An 17. Januar 1999 is he doodbleven. Man elk een kann sick wieder an sien Gedichten hier in´t Internet frain. Un ik gleuv, dat he vun´n Heben op all de Surfers dalkiekt un sick freit, wenn de sick höögt.
Dä Plattdüts kann un proot dat nät,
Dä is´n Släf un deit mi läd.
Dä mit´n Landsmann düts parlärt,
sück vör sien Meoderspraak schenärt,
dä gaf am lävsten ick up ddüts
´n Tree in d´ Unnerenne van d´ Krüz.
Wat anners is´t, dor proot Di an
´n Menske, dä gien plattdüts kann.
´Tis klor, dat Du verstandig blifst
un hum up hochdüts Antwort gifst.
Man is dat annersrum, oh Mann,
wat ick dann fuchteg worden kann.
Drum Lat, min Landslü, van uns Oll´n
dat Spraakgeot doch in Ehren holl´n.
Is ok all völ verloren gahn,
uns Meoderspraake mutt bestahn.
Düt Gedicht hebb ik vun Gerhard M. Willms, de Vörsitter vun de Rheiderlander Volksdanzers e.V. un de hett dat vun sien Vadder.
Ok düt Gedicht hebb ik vun Gerhard M. Willms, de Vörsitter vun de Rheiderlander Volksdanzers e.V. un de hett dat vun sien Vadder.
Dä hebb ick in d´Gaten
Jan Wäner
Dä allteo penibel un vörnehm deit
bi'n ruge Wort futt de Ogen verdreiht,
dä over die Fehlers gien Wort verlüßt,
stendig segt, wat för'n feine Kerl du büst,
dä glatt as'n Aal is un för gien Gatt teo faten,
dä is nat echt, dä heb ick in'd Gaaten!
Man
Dä alltied liekut sien Mänung seggt,
nät elker Word up de Goldwaag leggt,
dä alltied strikt bi de Wohrheit blift,
di ok mal Wind van vören gift,
dien Wort nät verdreiht as fieleinig Avkaten:
Dä is up Stee, up dä kannst Di verlaten.
Man
Dä elker Sönndag na d´ Kark hengeit
man in d´ dagligs Leben up Gotts Word fleit,
dä prahlt wat he all för Geods dahn het
un sien Naber in Not un Älenne let,
bi'n Notfall teokikt, statt mit anteofaten:
Dä is nät echt, so än heb ick in'd Gaten.
Man
Dä alltied för Free is un tegen Gewalt,
in sien Kamer mal still de Handen falt´,
di helpt wenn du mal in'd Kniepe büst,
tegen annern doröver gien Woord verlüßt,
dä mensken nät mett mit twäerlei Maaten:
Dä is upstee, up dä kannst Di verlaaten.
Ok düt fiene Gedicht hebb ik vun Gerhard M. Willms, de Vörsitter vun de Rheiderlander Volksdanzers e.V. un de hett dat vun sien Vadder.
Dat twäde Gesicht
Jan Wäner
'T was Sömmermörgen, wat düster was't noch,
as Oma de Opa de Tee henbroch.
Dat was he so wennt siet Johr un Dag,
wenn Opa wat langer in'd Feeren lag.
Hum fehlde wieder nix, hä haar'd bloot mit'd Bän,
dorför kunn Oma nät halfgeot mehr sähn.
Nu har Opa, dat mutten Ji wäten,
bied' rumschören sien Achterdör blootreten.
As Oma hum nu'd Tee langt un Krintstuut 'n Happ,
seggt'd mit änmal "Pfffft!" un dat nät teo knapp,
dat Opas Gesicht dat nät was, dat sach Oma nät.
"Bruukst nät mehr pusten", seggt sä "Tee is nät
mehr hät"
Ok düsse Riemels to´n Högen hebb ik vun Gerhard M. Willms, de Vörsitter vun de Rheiderlander Volksdanzers e.V. un de hett dat vun sien Vadder.
Jan Wäner
in't Rheiderland dor steiht'n Hus
futt achter'd Dullertdiek.
Dorvan heb ik'n Bild bi mi,
dä ick so geern bekiek.
Mien Ollenhus un Kinnertied
dä kann ick nät vergeten,
un har so geern as freoher weer
up'd Diek an'd Dullert seten.
Man't Rheiderland is wiet,
wat mi van Harten spiet.
Elk Mal wenn ick dat Bild bekiek
heb Heimweh ick na'd Ollenhus
futt achter'd Dullertdiek
De Bargen und dat grote Holt
heb ick all lange satt,
doch dat wat mi am mästen quält:
gien Menske proot hier platt.
Gienän segt : ,,Moin !,, un ,,holl di stief!"
Dat kann mi so begroten.
Dorbi wull ick so geern
mit än min Meoderspraak wer prooten.
Man't Rheiderland is wiet,
wat mi van Harten spiet.
Elk Mal wenn ick dat Bild bekiek
heb Heimweh ick na'd Ollenhus
futt achter'd Dullertdiek
Wo geern satt ick mit Meoder weer
mal unner'd Fledderboom.
Doch dat dürt noch'n lange Tied
bit ick weer bi hör koom.
Wo geern hör ick dat sä weer seh:
Min Jung, ick heb di läv!
Man hören kann ick't lang noch nät,
blot lesen in hör Bräf.
Denn't Rheiderland is wiet,
wat mi van Harten spiet.
Elk Mal wenn ick dat Bild bekiek
heb Heimweh ick na'd Ollenhus
futt achter'd Dullertdiek
Un sull min letzde Stünne slaan,
säh ick de Diek nät weer,
dann laat't mi nät in't Frömde hier,
holt mi na'd Heimat her.
Ja, holt mi na min Heimat her,
worna ick sovöl Lengen,
un laat mi na min Ollenhus
an'd Diek bi'd Dullert brengen.
Na'd Rheiderland so wiet,
wor mi dann nix mehr spiet.
Un wenn ick dann na Hus henkoom
begraft mi unner'd Fledderboom
futt achter'd Dullertdiek.
Dütt sinnig Gedicht hebb ik ok vun Gerhard M. Willms, de Vörsitter vun de Rheiderlander Volksdanzers e.V. un de hett dat vun sien Vadder.
Jan Wäner
Wenn Hollert is, de Klock schleit acht,
dann treck wi an uns Pollerdracht.
Dann kümmert uns gien anner Spööl;
dann geiht dat lös mit "Danz up'd Deel".
Kumm her mien Deern, geef mi de Hand
nu danzen wi in't Rheiderland.
De linke Feot, de rechte Feot,
dann tweemal rum, so geiht dat geod.
Off Pott mit Bohnen, Pott mit Bree,
off Hacke Töne een, twee, dree,
off Jan kumm her un kiddel mi,
gienän oll Danz vergeten wi.
Un Ollt un Jung makt sük up'd Been,
sä will'n hör Landslü danzen sehn.
Trappt an mit Klumpen off mit Scheo
un klappt mit'd Hann'n de Takt dorteo.
So danzen s'abends wi in't Kreog,
mal hier off mal in'n anner Leog.
Wi hemm'n sogar, un dat was stark,
in Östriek danzt, in'd Steiermark.
Dordör bünt wi nu up eenmal bekennt
ok international van'd Nordsee- bit an'd Donaustrand,
de Volksdanzers van'd Rheiderland.
Dat is ´n Riemel vun de Danzkoppel. De Rheiderlander Volkdanzers söcht noch ´n Melodie dorför. Wokeen sick doran mol verseuken will, de kann mit Gerhard M. Willms, den Vörsitter vun de Rheiderlander Volksdanzers e.V. Kontakt opnehm.
Jan Wäner
Ick weet noch as ick lütjet was,
do was d´r ´n anner Tied.
Un teo d´ Geburtsdag meok man uns
mit´n Kleenigkeit all blied,
un up Geburtsdagnamiddag,
dat weet ick noch genau:
Dor gafft gien Bowle, Tort´ un Wien,
´t gaf Tweeback mit Kakao.
Geköfte Strümpen gaf dat nät,
dä wu´rn van Meoder breid,
un bruukde een mol ´n näie Kleed,
wur dä van d´ Neister neiht.
Un s´abends bi d´ Petroleumlücht
kreeg Meoder d´ Spinnwäl her,
un wenn dat Rad denn snurren de,
sung sä hör Sprökje her:
Snurr, snurr, snurr, mien Spinnrad dreih di fix,
uns Vader brukt´n Bostrock un´n warme Unnerbüx.
Snurr, snurr, snurr, un heb ick beide klor,
dann brei ick dicke Fuusthansken, för elk van uns ´n Paar.
So is dat nu all lang nät mehr,
nümms dragt mehr Wull up d´ Lief,
un wenn vadaag een spinnen deit,
dann bloot ut Tiedverdriev.
Gebreide Strümpen gif´t nät mehr
för Mann- un Fraulübeen.
Un Meoder´s Spinnwäl kann man bloot
noch in d´ Museum sehn.
Wat in de Naberskup passärt
krigt boll gienän mehr mit
wiel elk un een bit in de Nacht
vör d´t Sluurenkino sitt.
De Mensken hebben d´t all so geod
un doch is nümms teofree.
Ick wünsch hör faak de Tieden her
as Meoder singen dee:
Snurr, snurr, snurr, mien Spinnrad dreih di fix,
uns Vader brukt´n Bostrock un´n warme Unnerbüx.
Snurr, snurr, snurr, un heb ick beide klor,
dann brei ick dicke Fuusthansken, för elk van uns ´n Paar.
Ok ditt fien Gedicht hebb ik vun Gerhard M. Willms, de Vörsitter vun de Rheiderlander Volksdanzers e.V., un de hett dat vun sien Vadder.
Jan Wäner
Jan Hinnerk wull hent friäen gahn,
wull na sien Antje hen.
De Nacht was balkedüster, kunnst
gien Hand vör d' Ogen sähn.
An'd Hemel was gien Steern teo sähn,
up d´ Land lag dicke Dook.
Jan kunn boll nät sähn, wor he läp
un Slagsiet haar hä ook.
Oh Jan, oh Jan, ga weer na Huus,
dat geiht bestimmt verdreiht.
Kruup in die Butz' un slap di uut.
Du wäst nät, wat di bleiht.
Jan Hinnerk strumpelt dör de Nacht,
de Ledder up de Nack.
Sien Antje slöpt in'd Kamerke
häl boven unner'd Dack.
Jan Hinnerk's Gang was krumm un schäf
un sien Gedanken kruus.
Doch kwam hä wall up'd rechte Weg,
bloot an d´ verkehrde Huus.
Oh Jan, oh Jan, ga weer na Huus,
dat geiht bestimmt verdreiht.
Kruup in die Butz' un slap di uut.
Du wäst nät, wat di bleiht.
Hä stellt de Ledder an de Müür
un klaustert langsam rupp.
Dor boven kloppt Hä an de Schiev
un röpt: ,,Mien Läv, Mien Läv, maak up!"
As nu de Fenster open geiht,
steiht nät sien Antje dor.
Dor steiht de olle Trientjemöi,
Nachtmütz up'd griese Haar.
,,Oh, wat för'n Freid is dat!",
kreiht sä, ,,Jan Hinnerk, du büst dat.
Koom rin, so'n olle Schaap as ik
mag ok noch'n gröne Blatt!"
Oh Hemel! Wat verfehrt sück Jan.
De Ledder kippt torügg
un Jan find't sück mit änmal weer
in d´ Messbült up de Rügg.
Oh Jan, oh Jan! Ga gau na Huus
un kruup in'd Wasketien
un schrubb Di düchtig off, du stinkst
as Schiet van Keoh un Swien.
De arme Jan doch blot noch dran
dat hä na Huus hen find't.
He kroop mehr as he läp un stunk
drä Mielen tegen'd Wind.
Oll Trientjemöi het dorför sörgt
dat elk in'd Dörp dat wät.
So kummt, dat statt Jan Hinnerk,hä
bloot noch Jan Stinkert hät.
Wat nu sien Antje anbelangt,
so wull sä Jan nät mehr.
´n Brügen mit so'n malle Nam,
oh nee, dor dankt se för.
Oh Jan, oh Janl Dat kummt d'r van.
Harst Du man up mi höört.
Dann hät'st Du noch Jan Hinnerk un
Di was dat nät geböört.
Un Ji, Jungkerels, markt jo dat:
Will Ji hen't fräien gahn,
nehmt Schienfatt mit in Düstern un
Laat'd Kuur in'd Buddel stahn.
Jan Wäner
't geiht nu weer.n Dag teorüst,
still word't up de Straaten.
Bloot de Wind in d' Espenboom
kann sien Proot nät laten.
Dat Dagwark is gedahn,
laat uns slapen gahn.
Mörgen is, so Gott will,
'n näje Dag upstahn.
D' Süntje gung all lang in't Nüst,
sä hett dahn hör Plicht.
D' Nacht kummt mit sien swarte Deok,
deckt de Erde dicht.
D' Maandje treckt sien Bahn,
lat uns slapen gahn.
Mörgen is, so Gott will,
'n näje Dag upstahn.
Langsam gahn de Lüchten ut,
Sterntjes schienen klar.
D' Sandmann makt van Huus teo Huus
de Ogenleden swoar.
D' Maandje treckt sien Bahn,
lat uns slapen gahn.
Mörgen is, so Gott will,
'n näje Dag upstahn
http://www.plattmaster.de