INHOUD:

COMMUNICATIE THEORIE

Communicatie:

Wat is communicatie?
Onder communicatie kan je verstaan het communiceren tussen 2 of meer mensen.

Enkele vormen hiervan zijn:

Praten

Schoppen, slaan

Zoenen

Aan de hand van een voorbeeld illustreren wij het begrip communicatie.

Communicatie vindt altijd plaats in een situatie.

Enkele voorbeelden van een situatie kan zijn een doktersbezoek, een ruzie tussen twee geliefden of een college aan de Haagse Hoge School.
De situatie is erg belangrijk in de communicatie. Want zo kan iedereen die zich in de situatie bevindt een eigen inschatting ervan maken. Deze inschatting of interpretatie zoals het ook wel genoemd wordt, wordt beïnvloed door de ervaring en de kennis van de deelnemers.

Zo zal iemand die van die rechtstreeks van de HAVO komt zich tijdens een eerste college aan de Haagse Hogeschool anders gedragen dan iemand die het eerste jaar nog een keer moet overdoen en dus weet wat hij kan verwachten.

V o o r b e e l d:
Stel dat twee studenten tijdens een college met elkaar zitten te praten. De docent zegt vervolgens:
" als het college je niet interesseert kun je net zo goed weggaan".

In dit geval is de docent de zender van een boodschap en zijn de twee studenten de ontvangers van de boodschap.

De zender is altijd de persoon die de boodschap 'verstuurt' en de ontvanger degene die de boodschap ontvangt.

Wanneer je nog eens kijkt naar het voorbeeld is de docent de ene keer de zender en als hij wacht op de reactie van de studenten is hij de ontvanger.
De boodschap is in dit geval: als het college je niet interesseert, kun je net zo goed weggaan. Elke boodschap kent een inhoudelijk- en een betrekkingsaspect.

Het inhoudelijke aspect is de puur feitelijke mededeling van de boodschap.
In dit geval: als het je niet interesseert, ga dan maar weg.

Het betrekkingsaspect houdt in de bewuste en onbewuste gevoelens en bedoelingen tussen de betrokken personen in de relatie.

In dit geval: hou op met praten, want jullie verstoren de les.

Het doel van de boodschap van de docent is dat de studenten ophouden met praten. De docent verpakt de boodschap op een bepaalde manier: als het je niet interesseert ga dan weg.

De docent had de boodschap ook op een andere manier kunnen verpakken, bijvoorbeeld: willen jullie even opletten.

Dit 'verpakken' heet coderen. De docent kiest voor een dusdanige codering dat zijn doel wordt bereikt. Het is vervolgens de taak van de ontvangers, dus van de studenten om de boodschap te decoderen. De studenten moeten achter de bedoeling van de docent zien te komen, oftewel de boodschap op een juiste manier interpreteren.

De docent wil natuurlijk graag weten of de boodschap goed is aangekomen. De studenten weten dat en geven een reactie bijvoorbeeld: "sorry we zullen stil zijn en opletten". Dit antwoord noemen we terugkoppeling of feedback.
Feedback is dus de reactie op de gestuurde boodschap (van de docent).

Uit de feedback blijkt of de boodschap op de door de zender gewenste manier is geïnterpreteerd. Is de feedback van de studenten: "het college interesseert ons wel, we blijven liever hier" en gaan ze vervolgens verder met hun gesprek dan hebben ze de boodschap niet op de door de docent bedoelde manier geïnterpreteerd.

De studenten kunnen ook op een andere manier feedback geven. Dit doen ze dan door middel van de lichaamstaal.

Aan de hand van de lichaamstaal kan de docent ook zien of de studenten de boodschap hebben begrepen. Als ze stil naar hun werk gaan zitten kijken hebben ze naar alle waarschijnlijkheid de boodschap begrepen.

Een duidelijke plaats in het Grondmodel heeft de lichaamstaal niet. Dit komt doordat de lichaamstaal een onderwerp is dat zo uitgebreid is dat er een compleet college aan besteed wordt en wat dus niet in deze module grondig wordt behandeld.

Wat ook niet weg valt te denken van het communicatie model is het
verleden, heden en de toekomst.

Het heden, verleden en de toekomst houdt in dat wat er is gebeurd, er gebeurt en wat er gaat gebeuren.

Als we nu opnieuw naar ons voorbeeld kijken, kunnen we concluderen dat het verleden het "kletsen" van de studenten is. Het heden is de boodschap. Er wordt de studenten gevraagd stil te zijn. De toekomst kan twee kanten op: de studenten kunnen stil worden en verder met de les meedoen. Wat ze ook kunnen doen is niet stil worden en op verzoek van de docent het lokaal verlaten.

Boodschappen worden aangeboden door middel van een kanaal.

Er zijn zintuiglijke kanalen zoals het gezicht, het gehoor, de tast, de geur en de smaak. Daarnaast zijn er mechanische kanalen zoals een pen en een typmachine.

Als laatste zijn er de elektronische kanalen denk dan aan een radio, telefoon of een computer.
In de kanalen kan ruis optreden.

In dat geval ontvangt de ontvanger niet dezelfde informatie als door de zender was verstuurd. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Door technische problemen in de mechanische- en elektronische kanalen bijvoorbeeld door storing op een telefoonlijn. Bij stoornissen in de zintuiglijke kanalen moet je bijvoorbeeld denken aan een gehoorstoornis.

Doordat de situatie door de deelnemers aan het communicatieproces op een eigen individuele manier wordt geïnterpreteerd wordt de situatie vaak op verschillende manieren geïnterpreteerd. Ook dit kan leiden tot ruis.

In deze presentatie hebben we nu de belangrijkste elementen van de communicatietheorie besproken.

We hopen dat iedereen nu een duidelijk beeld heeft gekregen van wat communicatie is.
Als je de volgende definitie van de communicatietheorie snapt dan heb je de presentatie begrepen.

(Een) definitie van Communicatie is:

Een situationeel gedragsproces tussen mensen waarbij wederzijds boodschappen door middel van een kanaal worden aangeboden. De boodschappen worden zowel bewust als onbewust gegeven, ontvangen en geïnterpreteerd. De intentie is dat de bewuste boodschappen worden verwerkt tot informatie met een betekenis zoals door de zender is bedoeld. Dit proces wordt beïnvloed door het verleden, heden en de toekomst van zowel de mensen als het proces zelf.

Daan Aanstoot, Rahid Abdoelrazak, Dorine Akerboom, Simone Alewijnse, Derk-Jan Feil, Jacoline Hassing, Linda van Klaveren en Martine Terluin