Völuspá
1 Hlióðs bið ek allar helgar kindir,
meiri ok minni, mögu Heimdallar!
Vildu at ek, Valföðr, vel fyrtelia
forn spiöll fira, þau er fremst um man.
2 Ek man iötna, ár um borna,
þá er forðum mik fødda höfdu;
níu man ek heima, níu íviði,
miötvið mæran fyr mold neðan.
3 Ár var alda, þat er Ymir byggði:
vara sandr né sær né svalar unnir,
iörð fannz æva né upphiminn,
gap var ginnunga, en gras hvergi.
4 Áðr Burs synir biöðum um ypþu,
þeir er miðgarð, mæran skópu:
sól skein sunnan á salar steina,
þá var grund gróin grønum lauki.
5 Sól varp sunnan, sinni mána,
hendi inni høgri um himiniöður;
sól þat ne vissi, hvar hon sali átti,
stiörnur þat ne vissu, hvar þær staði áttu,
máni þat ne vissi, hvat hann megins átti.
6 Þá gengu regin öll á rökstóla,
ginnheilog goð, ok um þat gættuz:
nótt ok niðium nöfn um gáfu,
morgin hétu ok miðian dag,
undorn ok aptan, árum at telia.
7 Hittoz æsir á Iðavelli,
þeir er hörg ok hof há timbruðu;
afla lögðu, auð smíðuðu,
tangir skópu, ok tól gørðu.
8 Tefldu í túni, teitir vóru,
var þeim vettergis vant ór gulli,
unz þriár kvómu, þursa meyiar,
ámátkar miök, ór iotunheimum.
9 Þá gengu regin öll á rökstóla,
ginnheilog goð, ok um þat gættuz:
hverr skyldi dverga, dróttir skepia,
ór Brimis blóði ok ór Bláins leggium.
10 Þar var Mótsognir mætstr um orðinn
dverga allra, en Durinn annar;
þeir manlíkon mörg um gørðu,
dvergar, ór iörðu, sem Durinn sagði.
11 Nýi ok Niði, Norðri ok Suðri,
Austri ok Vestri, Alþiófr, Dvalinn,
Bifurr, Böfurr, Bömburr, Nóri,
Ánn ok Ánarr, Ái, Miöðvitnir.
12 Veigr ok Gandálfr, Vindálfr, Þráinn,
Þekkr ok Þorinn, Þrór, Vitr ok Litr,
Nár ok Nýráðr - nú hefi ek dverga
- Reginn ok Ráðsvidr - rétt um talða.
13 Fíli, Kíli, Fundinn, Náli,
Hepti, Víli, Hanarr, Sviurr,
Frár, Hornbori, Frægr ok Lóni,
Aurvangr, Iari, Eikinskialdi.
14 Mál er, dverga í Dvalinns liði
lióna kindum til Lofars telia,
þeir er sóttu frá salar steina
aurvanga siöt til Iöruvalla.
15 Þar var Draupnir ok Dólgþrasir,
Hár, Haugspori, Hlévangr, Glói,
Skirvir, Virvir, Skafiðr, Ái,
16 Álfr ok Yngvi, Eikinskialdi.
Fialarr ok Frosti, Finnr ok Ginnarr -
þat mun uppi, meðan öld lifir,
langmiðia tal Lofars hafat.
17 Unz þrír kvómu ór því liði,
öflgir ok ástgir, æsir, at húsi:
fundu á landi, lítt megandi,
Ask ok Emblu, ørlöglausa.
18 Önd þau ne áttu, óð þau ne höfðu,
lá né læti né litu góða:
önd gaf Óðinn, óð gaf Hønir,
lá gaf Lóðurr ok litu góða.
19 Ask veit ek standa, heitir Yggdrasill,
hár baðmr, ausinn hvíta auri;
þaðan koma döggvar, þærs í dala falla;
stendre æ yfir grønn, Urðar brunni.
20 Þaðan koma meyiar, margs vitandi,
þriár, ór þeim sal, er und þolli stendr;
Urð hétu eina, aðra Verðandi,
- skáru á skíði - Skuld ina þriðiu;
þær lög lögðu, þær líf kuru
alda börnum, ørlög seggia.
21 Þat man hun fólkvíg fyrst í heimi,
er Gullveigu geirum studdu
ok í höll Hárs hána brendu,
þrysvar brendu, þrysvar borna,
opt, úsialdan; þó hun enn lifir.
22 Heiði hana hétu, hvars til húsa kom,
völu vel spáa, vitti hun ganda;
seið hun, hvars hun kunni, seið hun hug leikinn,
æ var hun angan illrar brúðar.
23 Þá gengu regin öll á rökstóla,
ginnheilug guð, ok um þat gættuz:
hvárt skyldu æsir afráð gialda
eða skyldu guðin öll gildi eiga.
24 Fleygði Óðinn ok i fólk um skaut:
þat var enn fólkvíg fyrst i heimi;
brotinn var borðveggr borgar ása,
knáttu vanir vígská völlu sporna.
25 Þá gengu regin öll á rökstóla,
ginnheilug guð, ok um þat gættuz:
hverir hefði lopt allt lævi blandit
eða ætt iötuns Óðs mey gefna.
26 Þórr einn þar vá, þrunginn móði
- hann sialdan sitr, er hann slíkt um fregn! -:
á genguz eiðar, orð ok søri,
mál öll meginlig, er á meðal fóru.
27 Veit hun Heimdallar hlióð um fólgit
und heiðvönum helgum baðmi;
á sér hun ausaz aurgum forsi
af veði Valföðrs - vituð ér enn, eða hvat?
28 Ein sat hun úti, þá er inn aldni kom
Yggiungr ása, ok í augu leit:
'hvers fregnið mik? hví freistið mín?
allt veit ek, Óðinn, hvar þú auga falt:
í inum mæra Mímis brunni!'
Drekkr miöð Mímir morgin hverian
af veði Valföðrs - vituð ér enn, eða hvat?
29 Valði henni Herföðr hringa ok men,
fekk spiöll spaklig ok spáganda -
sá hun vítt ok um vítt, of veröld hveria.
30 Sá hun valkyriur, vítt um komnar,
görvar at ríða til Guðþióðar;
Skuld helt skildi, en Skögul önnur,
Gunnr, Hildr, Göndul ok Geirskögul.
Nú eru talðar Nönnur Herians,
görvar at ríða grund, valkyriur.
31 Ek sá Baldri, blóðgum tívur,
Óðins barni, ørlög fólgin:
stóð um vaxinn, völlum hæri,
miór ok miök fagr, mistilteinn.
32 Varð af þeim meiði, er mér sýndiz,
harmflaug hættlig: Höðr man skiúta.
Baldrs bróðir var of borinn snemma,
sá nam, Óðins sonr, einnættr vega.
33 Þó hann æva hendr né höfuð kembði,
áðr á bál um bar Baldrs andskota;
en Frigg um grét í Fensölum
vá Valhallar - vituð ér enn, eða hvat?
34
One of the codices, the socalled Hauksbók, codex Arnamagnæanus 544,
40, has the following lines behind 33, missing in other codices,
in Hauksbók also missing the first half of the verse. The second half,
according to Sophus Bugge (Norrøn Fornkvæði, 1867), is what is remaining
of verse 34:
Þá kná Vála vígbönd snúa,
heldr vóru harðgör höpt, ór þörmum.
35 Hapt sá hun liggia und hvera lundi,
*lægiarnlíki Loka áþekkian;
þar sitr Sigyn, þeygi um sínum
ver vel glýiuð - vituð ér enn eða hvat?
36 Á fellr austan um eitrdala,
söxum ok sverðum: Slíðr heitir sú.
37 Stóð fyr norðan, á Niðavöllum,
salr ór gulli Sindra ættar;
en annar stóð á Ókólni,
biórsalr iötuns, en sá Brimir heitir.
38 Sal sá hun standa sólu fiarri,
Náströndu á, norðr horfa dyrr;
fellu eitrdropar inn um lióra,
sá er undinn, salr, orma hryggium.
39 Sá hun þar vaða þunga strauma
menn meinsvara ok morðvarga,
ok þannz annars glepr eyrarúnu;
þar saug Níðhöggr nái framgengna,
sleit vargr vera - vituð ér enn, eða hvat?
40 Austr sat in aldna í Iárnviði
ok føddi þar Fenris kindir:
verðr af þeim öllum einna nøkkurr
tungls tiúgari í trollz hami.
41 Fylliz fiörvi feigra manna,
rýðr ragna siöt rauðum dreyra;
svört verða sólskin of sumur eptir,
veðr öll válynd - vituð ér enn, eða hvat?
42 Sat þar á haugi ok sló hörpu
gýgiar hirðir, glaðr Eggþér;
gól um hánum í gaglviði
fagrrauðr hani, sá er Fialarr heitir.
43 Gól um ásum Gullinkambi,
sá vekr hölða at Heriaföðrs;
en annar gelr fyr iörð neðan,
sótrauðr hani, at sölum Heliar.
44 Geyr nú Garmr miök fyr Gnipahelli:
festr mun slitna en ffreki renna.
Fiölð veit hun frøða, fram sé ek lengra
um ragna rök, römm, sigtíva.
45 Brøðr munu beriaz ok at bönum verðaz,
munu systrungar sifium spilla;
hart er i heimi, hordómr mikill,
skeggöld, skálmöld, skildir ro klofnir,
vindöld, vargöld, áðr veröld steypiz;
mun engi maðr öðrum þyrma.
46 Leika Míms synir, en miötuðr kyndiz
at inu gamla Giallarhorni;
hátt blæss Heimdallr, horn er á lopti,
mælir Óðinn við Míms höfuð;
47 skelfr Yggdrasils askr standandi,
ymr it aldna tré, en iötunn losnar.
48
is placed behind 51, following the praxis usually given in text-editions, but Hauksbók, codex Arnamagnæanus 544,
40, adds this behind 47:
hræðaz allir á helvegum,
áðr Surtar þann sefi of gleypir,
49 Geyr nú Garmr miök fyr Gnipahelli:
festr mun slitna, en freki renna.
Fiölð veit hun frøða, fram sé ek lengra
um ragna rök, römm, sigtíva.
50 Hrýmr ekr austan, hefiz lind fyrir;
snýz iormungandr í iotunmóði,
ormr knýtr unnir; en ari hlakkar,
slítr nái niðfölr; Naglfar losnar.
51 Kióll ferr austan: komu munu Muspellz
um lög lýðir , en Loki stýrir;
fara fífls megir með freka allir,
þeim er bróðir Býleipts í för.
48 Hvat er með ásum? Hvat er með álfum?
gnýr allr iötunheimr, æsir ro á þingi;
stynia dvergar fyr steindurum,
veggbergs vísir - vituð ér enn, eða hvat?
52 Surtr ferr sunnan með sviga lævi,
skínn af sverði sól valtíva;
griótbiörg gnata, en gífr rata,
troða halir helveg, en himinn klofnar.
53 Þá kømr Hlínar harmr annarr fram,
er Óðinn ferr við úlf vega,
en bani Belia, biartr, at Surti:
þá mun Friggiar falla angan.
54 is missing. Note, however, that between 53 and 56, Hauksbók,
codex Arnamagnæanus 544, 40, has first the abbreviated stef Geyr nú.. , then
a verse that is almost not readable, or at least not readable with a reasonable degree of certainty,
first:
Gínn lopt yfir linnr neðan (?? some, among them Bugge: giörð iarðar neðan?),
after that some single letters, then:
mun Óðins son ormi møta,
and vargs at . . . Víðars bróðir. Sven Grundtvig (1868) puts these lines behind the 4th verseline in 56,
and has also read in the lines: meðan eitri gusar / ok um spýr glóðum, and
vargs áttungi / Viðars bróðir.
55 Þá kømr inn mikli mögr Sigföður,
Víðarr, vega at valdýri;
lætr hann megi Hveðrungs mund um standa
hiör til hiarta: þá er hefnt föður.
56 Þá kømr inn mæri mögr Hlóðyniar,
gengr Óðins sonr við *úlf vega,
drepr hann af móði miðgarz véor
- munu halir allir heimstöð ryðia -,
gengr fet níu Fiörgyniar burr
neppr frá naðri, níðs úkvíðinn.
57 Sól tér sortna, sígr fold í mar,
hverfa af himni heiðar stiörnor;
geisar eimi við aldrnara,
leikr hár hiti við himin siálfan.
58 Geyr nú Garmr miök fyr Gnipahelli:
festr mun slitna, en freki renna.
Fiölð veit hun frøða, fram sé ek lengra
um ragna rök römm sigtíva.
59 Sér hun upp koma öðru sinni
iörð ór ægi, íðiagrøna:
falla forsar, flýgr örn yfir,
sá er á fialli fiska veiðir.
60 Finnaz æsir á Iðavelli
ok um moldþinur, mátkan, døma
ok minnaz þar á megindóma
ok á Fimbultýs fornar rúnar.
61 Þar munu eptir undrsamligar
gullnar töflur í grasi finnaz,
þærs í árdaga áttar höfðu.
62 Munu úsánir akrar vaxa,
böls mun allz batna, mun Baldr koma:
búa þeir Höðr ok Baldr Hropts sigtóptir,
vél valtívar - vituð ér enn, eða hvat?
63 Þá kná Hønir hlautvið kiósa,
ok burir byggia brøðra tveggia
vindheim víðan - vituð ér enn, eða hvat?
64 Sal sér hun standa, sólu fegra,
gulli þakþan, á Gimléi:
þar skulu dyggvar dróttir byggia
ok um aldrdaga ynðis niúta.
65 is missing, but Hauksbók gives these lines between
64 and 66:
Þá kømr inn ríki at regindómi,
öflugr, ofan, sá er öllu ræðr.
Paperhandwritings have added this to it: semr hann dóma / ok sakar leggr,
vésköp setr, / þau er vera skulu.
66 Þar kømr inn dimmi dreki fliúgandi,
naðr fránn, neðan frá Niðafiöllum;
berr sér í fiöðrum - flýgr völl yfir -,
Níðhöggr, nái - nú mun hann søkkvaz.
Tilbake til/Back to: 1 2
3 4 5
6 7 8
9 10 11
12 13 14
15 16 17
18 19 20
21 22 24
23 25 26
27 28 29
30 31 32
33 34 35
36 37 38
39 40 41
42 43 44
45 46 47
48 49 50
51 52 53
54 55 56
57 58 59
60 61 62
63 64 65
66
Mail us!
Top of page
Back to Home of the Squirrel
Ratatoskr. - A discussion of it's role.
Grímnismál. Another Old Norse Edda Poem.
Click here to read Völuspá in English!
This page hosted by
Get your own Free Home
Page